Nauka umiejętności miękkich na uczelniach

Droga rozwoju studentów na uniwersytecie sięga wielu wymiarów. Potencjalnie dorosły dziewiętnastolatek rozpoczyna studia z temperamentem ucznia i przez pięć lat studiowania powinien zakończyć ten etap jako człowiek faktycznie dorosły, z wielkim potencjałem i gotowością do pracy. W związku z tym kształcenie osób studiujących zawiera bezpośrednie i pośrednie formy.  

Formy bezpośrednie a pośrednie

Do form bezpośrednich Zaliczamy wszelkie ćwiczenia, wykłady, projekty, kolokwia, staże, praktyki, zaliczenia itp. Ich kluczowym celem jest przyswojenie wiedzy przez studenta i nabycie wynikających z niej umiejętności.  Student uzyskuje od wykładowcy gotową wiedzę, a jego jedynym obowiązkiem jest jej przyswojenie i pokazanie tego podczas zaliczenia. Celem form pośrednich jest głównie nauczenia studenta współpracy z innymi ludźmi. Obejmuje to kształcenie bierne (poprzez dawanie przykładu zachowań wykładowców) oraz aktywne (zadawanie prac grupowych). Ogólnie rzecz biorąc, taki proces kształcenia nazywamy „umiejętnościami miękkimi”.

Charakterystyka umiejętności miękkich

Obejmują one umiejętności osobiste i interpersonalne. Te pierwsze to zdolności niezbędne do właściwego zarządzania samym sobą. Obejmują radzenie sobie ze stresem, samo motywację, zarządzanie własnym czasem, asertywność i wiele innych zdolności związanych z własną osobą. Drugie natomiast wykorzystywane są w relacjach społecznych. Wśród nich znajduje się zdolność do efektywnego rozwiązywania konfliktów, motywowanie innych do pracy, praca zespołowa, autoprezentacja itp. Zarówno umiejętności osobiste jak i społeczne są niezbędnie ważne w toku kształcenia młodych osób, którzy za kilka lat mają wejść na rynek pracy. Umiejętności miękkie przygotowują studenta do pracy, aby mógł w klarowny i jasny sposób prezentować swoje myśli, posiadał zdolność negocjacji i przekonywania. Jest to niezbędne w późniejszym dorosłym życiu młodego człowieka.

Wpływ pandemii koronawirusa na kształcenie studentów

Uczelnie do tej pory bardzo dobrze radziły sobie z kształceniem umiejętności miękkich wśród swoich studentów. W ostatnich miesiącach studia przeniosły się na formę zdalną, w związku z pandemią korona wirusa budynki uniwersytetów zostały zamknięte, ponieważ gromadzenie tysięcy młodych osób w salach wykładowych, korytarzach groziło znacznym wzrostem zachorowań. Jeśli nauka nadal będzie prowadzona w sposób zdalny, to proces kształcenia umiejętności miękkich wśród młodych osób bardzo upadnie. W związku z wykładami online wiele studentów zostało w swoich rodzinnych domach, małych miejscowościach i nie doświadczy życia w akademickim mieście, samodzielnego mieszkania, niezależności, podjęcia dorywczej pracy. Ćwiczenia wykonywane w domu nigdy nie będzie równać się ćwiczeniom odbytych w laboratoriach, pracowniach, w towarzystwie naukowców, osób zaproszonych ze świata naukowego oraz pasjonatów tego samego kierunku. 

Jak sobie z tym radzić?

Nie da się ukryć, że pandemia koronawirusa znacznie zmieniła ostatni rok i ma niesamowity wpływ na przyszłe lata. Nie jest wiadome, kiedy studenci wrócą na uczelnie albo, w przypadku osób rozpoczynających naukę, kiedy będą mogli doświadczyć prawdziwego studenckiego życia. Na pewno nie możemy mówić, że problemu nie ma, ponieważ jest i sam się nie rozwiąże. Uniwersytety muszą zmierzyć się z trudnością kształtowania umiejętności miękkich w tak kłopotliwych warunkach pracy i nauki zdalnej oraz opracować w miarę możliwy w realizacji plan działania.